İnsanoğlu, adına yaşam dediği bu kısacık fani dünyada olmadık hayaller kurar, olmadık sevdaların peşine düşer. Bilinmelidir ki herşey geçicidir. Geçmeyen tek şey elleriyle toprağa verdiği sevdiklerinin, derin özlemidir. Birlikte yenilen yemeklerin, oturulan yerlerin, aynı çatı altında uyulan uykuların, içten ve samimiyet kokan muhabbetlerin yeri ayrıdır. Oysaki geleceğe dair kurulan planların ardı arkası hiç kesilmezdir. Hayatta kalabilmek, kimseye muhtaç olmamak için başta kendi nefsi ve insanlığa faydalı olmak için elbette çalışmak, üretmek gerekir. Lakin bu kadar güzel şeylerin anlam kazanabilmesi için sevgiyi, saygıyı, tatlı sözleri hayatımızın her alanına yerleştirmemiz, bir yaşam biçimi haline getirmemiz gerekiyor. Ölümün gün gibi gerçek olduğu, gidenin bir daha gelmediği bu dünyada sevdiklerimize sımsıkı sarılalım. Sebepsiz kavgalar sonucunda ellerimizle sevdiklerimizi toprağa vermeyelim. Gidenlerin arkasından gözyaşı değilde, güzel anılar bırakalım. Bırakalım ki düğünlerimiz düğün, bayramlarımız bayram olsun. Velhasılı kelam "Sevdiklerinize sarılın, özlemin gölgesi bile ağırdır, taşınmaz..."
Kalın Sağlıcakla
İbrahim Taş
