Kastamonu Küremizin en büyük zenginliği, oksijen deposu ormanlarının yanı sıra, manevi güzelliği…
Bir zamanlar zafere giden yola köprü olmuş Küre, efsaneleşmiş birçok destansı hikayesiyle…
Savaş yıllarında eli silah tutan erkeklerin şehit olmasıyla ersiz kalan Ersizlerdereköyü, böylelikle almış adını, ne kadar büyük acı…
Kurtuluşa giden yolda ağır kış şartlarında gözünü kırpmadan vurmuş sırtına Elif bebeğini ve çıkmış Ersizlerdere köyünden kağnısıyla yola Şerife bacı. Örtmüş en kıymetli cephanesine yorganını…
Bakmış ki Elif bebek donacak onu da yatırmış mermilerin üzerine ve kapamış kendisi bebeğin üzerine…
Kendi halinde yolunu bulan Öküz, ertesi günün sabahında kışlanın önünde durmuş kağnısıyla. Askerler koşuştuklarında şehit olan Şerife Bacıyla ve koynunda ağlayan bebeğiyle karşılaşmışlar.
Ağlamış Anadolu…
Hatta söylentiye göre kışla Kumandanı Miralay Osman Bey, Şerife Bacı’yı görünce gözyaşlarını tutamaz ve dudaklarından "Türk kadını dünyada emsali bulunmayan kahraman bir anadır. Arkadaşlar bu milli mücadeleyi kazanacağımızın en büyük işaretidir. Bakar mısınız, biri şehit ana, diğeri de bebekken gazi olan yavrusu’’diye sözler dökülür.
İŞTE EVLİYALAR VE ŞEHİTLER DİYARIDIR KASTAMONU YÖREMİZ..…
Küre ilçemizin coğrafi yapısının en büyük özelliği etrafının dağlarla ve ormanlarla çevrili olmasıdır. Kurtuluş savaşı yıllarında bakır madeni çıktığı için hiçbir fedakârlıktan kaçınmayan yöre halkı, cephaneyi Küre’deki İki çay Köprüsünden geçerek, İnebolu ilçesine götürüyorlarmış.
İnebolu ilçesinin çarşı meydanında cepheye gidenler için kazanlar dolusu yemekler yapılıp dağıtılırmış ve o zamanlar işgal altında olan Anadolu ve düşmanlar tüm yurdumuzun dört bir yanındayken, her karışında şehit kanları ve şanlı kahraman Şerife bacı gibi Anadolu kadınları sayesinde ulaştırılmış mühimmatlar Ankara’ya ve sayelerinde bir vatanımız olmuş.
Atatürk’ün, “Gözüm Sakarya’da, Dumlupınar’da; kulağım İnebolu’da" dediği yıllardı o zamanlar..
Bir zamanlar zafere cephane taşıyan ve kağnılara yol olan eski ahşap köprü yıkılmış, yerine kesme taşlardan yeni bir köprü yapılmış fakat Şerife bacının kahramanlığı yurdun dört bir yanından unutulmamış. Her kar yağdığında, kalbimize giriyor ağrısı…
Hangisi unutabilir ki;
Erkek kılığına girerek mühimmat taşıyan askerler arasına karışan ve uzun zaman Halim Çavuş zannedilen, Kastamonulu Halime çavuş, savaştan sonra kadınları toplayıp askerlere çorap, fanila gibi örgüler yaptıran Hafız Selman İzbeli, Çanakkale’de şehit olan eşinden kalan elmas küpesini bozdurarak tüfek alan ve Yörük Ali Efeye katılan Çete Emir Ayşe, Erzurumlu Nene Hatun, kadınlardan oluşan birliğiyle savaşan Erzurumlu Kara Fatma gibi birçok kahraman kadın, vatan için canını hiçe saymış.
Birimiz Küre diğerimiz Harran olsun ne fark eder ki. Yörelerimizi temsil eden kahramanlıklar hep aynı… Minnet ve şükran borçluyuz Atalarımıza, kahramanlarımıza, tüm şehitlerimize ve gazilerimize….
Öncelikle tarihimizi bilmek ve anlamak zorundayız, nerelerden nerelere gelmişiz. Maneviyat çok her şeyden önemli eğer içimizde milli mücadele kahramanları yaşamıyorsa her şey boş. O zamanlar her şey zordu ulaşım, iletişim gibi fakat tüm toplum el birliğiyle büyük işleri başardılar. Bizler de en az onların verdiği mücadele kadar vatanımıza katkı sunmak için yola çıkmalıyız.
Yol uzun ve taşlı ancak yoldan taşı alıp bir kenara bırakarak birbirimizi tanımak için şehirlerarası kültürel zenginliğe koşalım.
Seydiler ilçesi, özveriyle çalışan kadınlar sayesinde Şerife bacı şehitliği yaptı.
İnebolu ilçemiz, İstiklâl madalyası aldı.
Küre ilçemizse, Şerife bacıyla ilgili birçok etkinlik yıl boyunca eskiden Haziran ayından şimdilerde 2017 itibariyle kış zamanına uygun olması açısından 18-21 şubatta anıldı.bir zamanlar şanlı kahramanlığa ev sahipliği yapmış İki çay köprüsünde Şerife bacının anısına karlı havalarda sizleri bekler.
Ruhları Şad olsun. Vatan Sağ olsun.
YOLUN AÇIK OLSUN TÜRKİYEM.
Nevin Can Telli
Toplum Geliştirme Derneği
www.toplumgelistirme.tv
