Gazeteci İbrahim Taş yazdı; Evler Çamur, Yürekler Hamur Gibiydi...
Gazeteci İbrahim Taş yazdı; Evler Çamur, Yürekler Hamur Gibiydi...
Hafta içi mesaisi bittiği gibi soluğu baba ocağı, doğup büyüdüğümüz köyde aldık. İnsan nereye giderse gitsin, kim olursa olsun Sılayı Rahim' i unutmamalıdır...Aradan yıllar geçti, bizler büyüdük, büyüklerimiz yaşlandı. Bununla birlikte yaşam değişti, hayat değişti. En önemlisi de yuva dediğimiz evlerimiz değişti. Çatıları çamur, pencereleri naylondan olan evlerimizi terk edip, beton evlere geçtik. Evler çamur, yürekler hamur gibiydi. Nedir ki bu söylem? Yıllar öncesinde çamurlu evlerde yaşarken; yokluk, açlık ve belli başlı sıkıntılar yaşadığımız doğruydu. Fakat iki çeşit yemeğin olduğu sofrada anne ve baba ile birlikte 10 kişi otururduk. Karnımız doyar, şükür ile kalkardık. Aile dediğimiz kavram yaşamın her evresinde kendini hissettirirdi. Komşuluk, akrabalık bağlarımız güçlüydü. Kimsenin kimseden üstünlüğü yoktu.
Zenginin sofrası, fakirin gönlü zengindi. Küçücük ve çamurdan evlerde, yürekler hamur gibi sımsıkı ve sağlamdı. Ne zaman ki değişim zamanı geldi, artık evlerimiz beton pencerelerimiz camdan olsun dedik. O zaman değiştik. Ördüğümüz beton duvarların içine sevgiyi, aile birliğini, gömdük. Hamur yürekler tutmaz oldu. Evlat babaya, baba evlada yüz çevirir oldu. Belki yaşam zordu ama eskiler güzeldi, eskiden herşey güzeldi.
Kalın Sağlıcakla
İbrahim Taş
